غزل خوانی

 شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست 

صلای سرخوشی ای صوفیان وقت پرست 

اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود 

ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست 

بیار باده که در بارگاه استغنا 

چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست 

از این رباط دو در چون ضرورت است رحیل 

رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست 

مقام عیش میسر نمی شود بی‌رنج  

بلی به حکم بلا بسته اند عهد‌الست  

به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باش 

که نیستی‌ست سرانجام هر کمال که هست 

شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر 

به باد رفت و از او خواجه هیچ طرف نبست 

به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی 

هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست 

زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید 

که گفته‌ی سخنت می برند دست به دست

                                           نقد و تفسیر و نظرات خود را درباره این غزل بنویسید.