دو غزل را انتخاب کردم که به راستی وصف‌حال این روزهای من است. بسیار ناراحتم و اندوهناک و در عین حال امیدوار چون‌که:

    "دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت               دائماً یکسان نماند حال دوران غم مخور"

اما غزل نخست از حضرت سعدی:

بگــــــــــذار تا مقــــــابل روی تـو بگـــذریم              دزدیده در شمـــــایل خــــــوب تو بنــگریم

شوقــــست در جدایی و جورست در نظر              هم جــور به که طـــاقت شوقت نیاوریـــم

روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست              بـازآ کـه روی در قـدمـــــــانت بگستــــریم

ما را سریــــست با تو که گر خلـق روزگار              دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

گفتـــی ز خاک بیشترند اهل عشــق من              از خاک بیشتـــــــر نه که از خاک کمتریم

ما با توایــــــــم و با تو نه​ایم اینت بلعجــب              در حلقه​ایم با تــــــو و چون حلقه بر دریم

نه بوی مهر مـــــی​شنویم از تو ای عجـب              نه روی آن که مهـــــــــر دگر کس بپروریم

از دشمنان برند شکـــــــایت به دوســتان             چون دوست دشمنست شکایت کجا بریم

ما خود نمی​رویم دوان در قــــــــفای کس             آن می​برد که ما به کمنــــــــــد وی اندریم

سعدی تو کیستی که در این حلقه کمند             چنـــــــــــــدان فتاده​اند که ما صید لاغریم

و دومین غزل از حافظ سترگ:

بر سر آنم که گــــــــــــــــر ز دست برآید                     دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اضــــــداد                     دیو چو بیــــــــــرون رود فرشته درآید

صحبت حکام ظلمت شب یلـــــــــداست                     نور ز خورشیـــــــــد جوی بو که برآید

بر در ارباب بی​مــــــــــــــــــــــروت دنیــــا                    چند نشینی که خواجه کی به درآید

ترک گدایی مکن که گنج بیـــــــــــــــابی                     از نظر ره روی کـه در گــــــــــــذر آید

صالح و طالح متاع خویش نــــــــــــمودند                     تا که قبـــــــول افتد و که در نظر آید

بلبل عاشق تو عمر خــــــــــــواه که آخر                     باغ شود سبــز و شاخ گل به بر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست                    هر که به میخـــــانه رفت بی​خبر آید

قفا: (قَ) [ ع . قفاء ] (اِ.) 1 - پس گردن ، پشت گردن . 2 - پشت . 3 - پی ، دنبال . 4 - عقب .

طالح: (لِ) [ ع . ] (اِفا.) مرد بدکردار، تبهکار.